Μπαλώματα ή πραγματικές αλλαγές;

Tweet

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν στην πρώτη μου δουλειά ως προγραμματιστής, το Γιώργο τον προϊστάμενό μου στην εταιρεία. Ήταν συμπαθέστατος, καλός στη δουλειά του και πολύ αποτελεσματικός με τους πελάτες. Είχε μια βασική αρχή όμως. "Μη πειράζετε τα προγράμματα. Ακόμα κι αν βλέπετε ότι είναι κακοφτιαγμένα. Απλά κάντε την αλλαγή ή τη διόρθωση που ζητά ο πελάτης και τέλος". Ως νέος κι ενθουσιώδης δε το δεχόμουν αυτό. Προτιμούσα να ξαναφτιάξω ένα υπάρχον πρόγραμμα από την αρχή, σε σωστές βάσεις, έτσι ώστε εγώ ή ο επόμενος συνάδερφος να μπορέσει να το συντηρήσει εύκολα μελλοντικά. Ο φίλος μου ο Τάσος (ώρα του καλή!) έλεγε "Έλα μωρέ, βάλε ένα μπάλωμα, να ξεμπερδεύεις!" Βέβαια σε πολλές φάσεις τον θυμάμαι να κάνει υπερωρίες προκειμένου να βγάλει άκρη με τα άπειρα μπαλώματα δικά του ή άλλων συναδέρφων.
Έτσι λειτουργούσε πάνω-κάτω ο ιδιωτικός τομέας σε έναν από τους καλύτερους κλάδους (πληροφορική) και μάλιστα στην ακμή του. Για το δημόσιο δε συζητάμε καν. Αδιαφανείς προμήθειες υψηλού κόστους για συστήματα μηχανογράφησης που δε λειτούργησαν ποτέ ή υπολειτουργούν. Υπάλληλλοι δίχως αρμοδιότητες. Υπηρεσίες που λειτουργούν με δεδομένα της δεκαετίας του '70. Πολλοί  έχουν μιλήσει για "Αλλαγή", για "Επανίδρυση του κράτους", για "Μεταρρυθμίσεις" αλλά όλα αποδείχθηκαν φούσκες. Η νοοτροπία του ράβε-ξήλωνε και κάνε μπαλώματα σε υπάρχοντες νόμους και διατάξεις ζει και βασιλεύει.

Το μήνυμα των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012 είναι νομίζω ξεκάθαρο. Ο κόσμος κουράστηκε από τα πολλά μπαλώματα. Χρειάζονται πραγματικές αλλαγές. Χρειάζονται ενδεχομένως και συνεργασίες. Γιατί όπως αποδείχθηκε πολλές φορές, όταν ένας έχει τον απόλυτο έλεγχο, υπάρχει μεγάλη διαφθορά.